Door een ongeluk is Sil op zaterdag 1 april 2006 van ons weggenomen.
Lieve Sil, ik mis je enorm. Dag Sillie muis.
Lieve Sil, als een bang vogeltje uit het asiel gehaald.
Sterke Sil, toch weer vertrouwen gekregen in de mens.
Bange Sil, als er iets onverwachts gebeurde.
Snelle Sil, achter balletjes en je frisbee aan.
Verzorgende Sil, wie maakt nu de ogen en oren van Edje en Youri schoon?
Blije Sil, altijd als we thuiskwamen, ook al waren we maar 5 minuutjes weggeweest.
Stelende Sil, altijd de brokjes pakken van andere hondjes als ze de kans kreeg.
Actieve Sil, niet stuk te krijgen, ook niet na uren wandelen.
Sil, het vriendinnetje van Ed en het speelkameraadje van Youri.
Sil, schat van een hond.
In een seconde is het allemaal voorbij. Het afscheid is veel te snel gekomen.
Dag lieve Sillie muis. We missen je enorm.
Dag Lieve Sillie,
Hoe kan het ineens zo anders zijn?
Vanaf de eerste dag heb ik je in mijn hart gesloten.
Zo’n prachtig, lief, razendsnel hondje.
Er zijn zoveel typische ‘Sillie-dingen’.
Zo bijzonder ben jij.
Nu kan ik niet meer met je oortjes frotten
en niet meer lachen om je dolle 5 minuten.
Wie gaat er nu de high five geven?
Wie knuffelt er nu in de caravan?
Lieve Sillie muis, je laat zoveel herinneringen achter.
Zo bijzonder, dat was jij.
Hoe kan het ineens zo anders zijn?
Lieve Sillie muis is niet meer.
In hoeveel tijd zal het zijn geweest, dat de wereld zo veranderde?
Een fractie….. een seconde?
Het zal nooit meer hetzelfde zijn.